Quippe: habes enim a rhetoribus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis istud possit, inquit, negare? Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Duo Reges: constructio interrete. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Moriatur, inquit.
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Bork
Immo videri fortasse.
Quonam modo?
Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus.
Bork
Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Sed potestne rerum maior esse dissensio?

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Qui est in parvis malis. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Non enim hilaritate nec lascivia nec risu aut ioco, comite levitatis, saepe etiam tristes firmitate et constantia sunt beati.
Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu
videntur naturae legem et modum contempsisse?

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum
coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
  1. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
  2. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?
  3. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
  4. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.